Louisiana

Zaterdagochtend besloten om niet op pad te gaan. De weersvoorspellingen waren niet goed. Er dreigde onweer en dan wil je niet op je fiets zitten. Zeker niet als je nergens kan schuilen. Dus zaterdag wel een lekker lui dagje. Beetje lezen, beetje Netflix kijken. We hadden goede WiFi. Eind van de middag naar het dorpje gereden om een hapje te gaan eten. Het werd een pizzeria(verrassend). Chris helemaal op de Amerikaanse tour en bestelde een 18" pizza. Voor ons samen dat dan weer wel. Ha, nou never dat wij zoiets samen op krijgen. En wij kunnen aardig eten al zeg ik het zelf. Maar goed, de rest ging in een doos mee naar huis. Die doos past natuurlijk niet in de koelkast dus alsnog in de kliko. Volgende ochtend berichtjes op onze telefoon of we nog last hadden gehad van het noodweer. Er waren tornado's geweest. Niks van gemerkt gelukkig. Texas is groot. Dit was allemaal een paar honderd kilometer noord-oost van ons gebeurd. De dag begon bewolkt en naarmate we verder reden klaarde de lucht meer op. Met nog ongeveer 15 km voordat we op de overnachtingsplaats zouden aankomen had ik nog even een stop om met Chris de laatste km door te spreken.  Ik zou verder rijden en vast gaan inchecken. Nog geen 2 km verder vond ik de auto vreemd klinken. Of lag dat nou aan het asfalt??

Ineens weer een klap en een sterke lucht, verbrand rubber.  Ooh nee he. Niet weer.  Ik de auto naar de kant gestuurd en uitgestapt. Ja hoor. Nu aan de re-kant. Binnen achterband kapot. Chris kwam er al aan gereden op de fiets gelukkig. De auto iets verder gereden op een wat veiligere plek en gekeken wat er precies aan de hand was. 1 band volledig weggereden en de band ernaast helemaal afgesleten. Dus maar weer de service-dienst gebeld en erbij gezegd dat we 2 nieuwe banden nodig hadden. Dit is gelukkig zonder problemen geregeld maar je ben wel een paar uur later pas op de plaats van bestemming. Al kan je tijdens het wachten gewoon doen wat je wil want je hebt alles bij je. Gewoon even lunchen, koffie zetten. Het gaat allemaal gewoon door. 

Maandag stapte ik toch wel een beetje met de bibbers in de camper. Moet toch wel weer een beetje vertrouwen krijgen in de camper. Er is die nacht toch wel het een en ander door m'n hoofd gegaan. Stel je voor dat het in de bergen was gebeurd. Of ergens in "the middle of nowhere" zonder telefoonbereik. Nou ja, niet meer aan denken. Heb nu 4 nieuwe banden  en de andere 2 zien er goed uit. En bergen komen er niet meer. De rit van maandag ging gelukkig voorspoedig, geeft de burger weer moed. 

We zijn nu Texas uit en zitten nu in de staat Louisiana. We staan op een mooi park van een veteraan. In het plaatsje DeRidder. Klinkt Nederlands. Je komt hier zeer regelmatig plaatsnamen tegen die je ook in Nederland tegenkomt. Zo zag ik bijvoorbeeld ook Harlingen op de kaart staan. Niet alleen Nederlandse namen overigens. Ook andere Europese plaatsnamen kom je hier tegen. 

Na het boodschappen doen in de plaatselijke Walmart kwamen we fietser tegen van de Trans America cyclers. Deze waren net op weg om aan tafel te gaan en nodigden ons uit om erbij te komen. Die avond gezellig gegeten in een steak-house. Goed om je Engels weer en beetje op te halen. Wat blijft het toch soms lastig om op hele normale woorden te komen. 

Volgende dag weer een rustige route door een dit keer zeer waterrijk gebied. Eerst dachten we dat de boel hier flink te lijden had gehad van het slechte weer van eerder deze week. Maar dit blijkt het normale landschap. Er zijn hier vele kwekerijen van rivierkreeften en rijstvelden. We rijden door de zogenaamde "wetlands". De Missisippi delta die erg laag ligt en moerasachtige landschappen voortbrengt. Dus niks geen overstroming, zo is het altijd. Langs de weg liggen hier ook andere dieren dan eerder op de route. Slangen en schildpadden liggen hier regelmatig dood langs de weg. De nacht hebben we doorgebracht in een natuurpark, het Chicot State Park. We zijn hier bijna de enige die hier overnachten. Blijft bijzonder zo in de natuur, tussen de spechten, eekhoorntjes en konijnen. En dat zijn de dieren die we gezien hebben. Er zal hier waarschijnlijk nog veel meer  rondlopen wat zich niet laat zien!

Vandaag al vroeg op pad. Er was onweer opgegeven en Chris wilde de gok wel wagen om van start te gaan maar wel met mij in de buurt. Rond. 9.00 kreeg ik een telefoontje van Chris waar ik was want de lucht werd toch wel erg donker. Was mij niet opgevallen maar dat is ook niet gek want de donkere lucht hing achter me. Ik was maar een paar honderd meter van hem vandaan en heb hem opgepikt. We zijn naar het dichtstbijzijnde rv-park gereden. Onderweg naar het park reden we over een weg die je hier veel ziet. Een soort provinciale weg met daaraan grenzend huizen met grote tuinen. In die tuinen lopen regelmatig honden. En die lopen daar los. Zonder een hek of sloot tussen de weg en de tuin. En soms zijn die honden echt kompleet geschuffeld. Die lopen of rennen en happen naar alles wat voorbij komt. Chris heeft hier al ervaring mee en is daar wel flink van geschrokken. Maar die beesten lopen dus ook op mij af in mijn camper. Compleet geschuffeld dus. Maar je schrikt je wel een ongeluk. Je zou er een onder je wielen krijgen!  Net nadat we waren ingecheckt en alles was aangesloten barstte het slechte weer los. Net op tijd dus. En nu hebben we in Nederland wel eens een onweersbui, hier onweert het bijna een hele dag. Met soms kleine tussenpozen. We maakten er maar een luie dag van. Het was de bedoeling om in een restaurant de streek specialiteit ( cajun food) te gaan eten maar aangezien de weersvoorspellingen alleen maar slechter werden met waarschuwingen voor overstromingen besloten we maar te blijven zitten waar we waren. We hadden nog verse groente uit eigen tuin van de campingeigenaar gekregen uit Silsbee. Dus maar een flinke pan macaroni gemaakt met een lekker wijntje erbij. Later die avond barstte het noodweer pas echt los. Storm, echt hevige regen en een onweer waar de stroom van uitsloeg. Nou, best spannend kan ik je melden. De camper stond gewoon te schudden. De camping waar we stonden is ondertussen veranderd in een meer en dit was tnt de duurste camping van allemaal. Het waterpark , zwembad en glijbanen, hebben we niet gebruikt en dan zitten we ook nog zonder stroom :-(  Krijg vast m'n geld niet terug.

Chris:

Dag 25 - 30 April

Gisteren ivm met de weerberichten niet op de fiets gestapt. Achteraf had ik op mijn route wel kunnen fietsen. Omdat ik al ver voor ben op mijn schema heeft het geen zin om risico's te nemen. Vanmorgen op mijn gemak op de fiets gestapt om 08:15 uur. Het was wat fris zo'n graad of 16. Met been en arm stukken prima weer om te fietsen. Bijna heel de dag over goed asfalt gereden. Bijna constant in bossen gereden. Er was vandaag weinig wind en de weg was bijna geheel vlak. De kilometers waren zo weg gereden. Op 16 km van de camping had ik nog afgesproken met Astrid om elkaar nog even te zien. Na een blikje cola naar binnen te hebben gewerkt bij de camper ben ik weer op de fiets gestapt. Astrid kwam me al snel weer voorbij zetten met de camper. Na ongeveer 2 km ging Astrid op de vluchtstrook staan die toevallig op dit stukje weg aanwezig was. Een paar honderd meter voor ik bij haar was zag ik al stukken rubber op weg liggen. En ja hoor het vermoeden was juist de derde lekke band net de camper . We weten ondertussen hoe we moeten handelen. Na zo'n 3 1/2 uur konden we onze weg vervolgen. Voor de zekerheid is ook band 4 gelijk verwisseld ( ook hier kwam het staal al door de band heen ). Ik ben voor de laatste 12 km niet meer op de fiets gestapt. Ik denk niet dat Astrid dit had kunnen waarderen als ik het wel had gedaan.

Dag 26 - 1 Mei

Vandaag gaan we Texas verlaten. Het was een indrukwekkende ervaring om door Texas heen te fietsen. De rit van vandaag gaat naar DeRidder in Louisiana. Een rit over een kleine 120 km. Op diverse webpagina's was te lezen dat er op een bepaalde weg door een bos veel last van honden kan zijn. Ik ben al snel redelijk nerveus als ik met sporten een hond tegen kom. Het hoeft dus weinig uitleg dat ik deze morgen met een wat hogere hartslag aan de rit ben gestart. De eerste 50 km gingen vandaag langs de highway 96 over de vluchtstrook. De stukken over de highway fietsen makkelijk maar qua uitzicht is dit natuurlijk niet zo veel. Een voordeel van fietsen op de highway is dat er weinig honden zijn langs de weg. Na 50 km mag ik eindelijk van de highway af het bos in. Nu is het zo dat er om de paar kilometer in zo'n bosweg wat mensen wonen. Een gedeelte van deze mensen hebben honden en deze staan niet achter en hek en zijn ook niet aangelijnd. Er komen op deze wegen bijna geen fietsers langs en als er dan toevallig eens een langs komt wil je als hond daar toch zeker even mee spelen. De eerste aanvallen waren van wat kleinere hondjes die het tempo van de fiets niet bij konden houden dus dat viel allemaal mee. Tot de "hond" opdook waar waarschijnlijk op internet ook over wordt gesproken. Deze hond kan gemakkelijk het tempo van Usain Bolt lopen  maar dan kilometers lang. De hond had mij redelijk snel ingehaald terwijl ik toch zo'n 40 km/uur op de teller had staan. Hij bleef op zo'n meter van mijn achterwiel en liep een flink stuk mee. Na zo'n 500 meter was hij tevreden..... weer een fietsers in paniek gebracht. Hij bleef tevreden midden op de weg zitten wachten op zijn volgende slachtoffer. Achteraf was het dus allemaal wel mee gevallen op de dogs road. Het laatste stuk ging weer over een wat bredere weg met een prima vluchtstrook er naast. Zonder verdere problemen in DeRidder aangekomen in Louisiana. Het weer was perfect vandaag om te fietsen.

Dag 27 - 2 Mei 

Gisteravond waren we de fietsers van trans America cycling tegen gekomen in DeRidder. We zijn met elkaar wezen eten in een steak restaurant dat was gezellig. Het bier in het restaurant was ook prima van smaak maar meer als twee flesjes neem ik maar niet tijdens de tocht. We stonden met onze camper bijna aan het parcours en ik ben met een gedeelte van de fietsers van trans America cycling aangesloten toen ze 's morgens langs kwamen rijden. Na een kilometer of 40 ben ik toch maar mijn eigen weg gegaan. Ik rij toch graag mijn eigen tempo dat voelt qua fietsen het prettigst aan. Tijdens het fietsen wachten is niets voor mij. We rijden nu constant door de moerassen heen je merkt dat de lucht vochtig wordt. Het lijk wel of je in een sauna fietst. Vandaag blijken de verkeersslachtoffers nu ook andere dieren te betreffen. Ik zie nu voor het eerst schildpadden op de weg en kikkers van soms zo'n 25 cm. De weg is vandaag compleet vlak en het asfalt is over het algemeen goed te bereiden. We besluiten om op het laatst nog zo'n 30 km extra door te rijden naar het Chicot state park. Een prachtig park vlak aan lake Chicot. Je ziet de meest prachtige volière vogels voorbijkomen. Natuurlijk wordt ook hier de rust af en toe verstoord door een mede kampeerder die de airco moet laten draaien. Zit je prachtig in de natuur doen ze hier alles potdicht en gaan ze binnen zitten met airco aan. Als er mensen bij ons voorbij komen zie je ze denken die gekken gaan gewoon buiten zitten met dit weer. De vraag blijft altijd wie is er vreemd ? Morgen geven ze weer onweer op eens kijken of het nog verstandig is om op de fiets te stappen. We liggen dagen zat voor op het schema dus we kunnen ook weer een dag rusten.

Dag 28 - 3 Mei

Het was deze morgen maar een kort stukje op de fiets. Het weerbericht had aangegeven dat het tot 10:00 nog verstandig was om te fietsen. Nu duurt het hier som tientallen kilometers voor je weer eens een stadje tegen komt en dat maakt het niet zo simpel om met naderend onweer te fietsen. Het vertrek vanmorgen was prachtig. Om 07:00 uur op de fiets in een prima temperatuur door een prachtig moeras bos. Toen ik na een kilometer of 15 uit het bos kwam werd de lucht achter me al heel donker. Vandaag zit er een lange veilige fietstocht niet in. Bij het eerste dorp wat ik tegen ben gekomen ben ik afgestapt en heb ik op Astrid gewacht en ben ik in de camper gestapt. Gelukkig is er net buiten het dorp een RV park waar we kunnen overnachten. Dit RV park is een groot waterpark met zwembaden en glijbanen, waar het volgens mij normaal enorm druk is. Met het weer van vandaag zijn er weinig liefhebbers voor een waterpark. Wij zijn nu de enige gasten. We hebben ondertussen al de nodige regen en onweer voorbij zien komen. Ik ben blij dat ik nu even niet op de fiets zit.