Alabama/ Florida

Maandag redelijk vroeg vertrokken. Het weer beloofde warm te worden. De zon is hier rond 6.00 uur op en gaat om 19.30 uur al weer onder. De warmte komt dus al vroeg. We zouden die dag de staat Mississippi al weer verlaten en Alabama inrijden. Sweet Home Alabama. Het dialect is soms onverstaanbaar hier. Denk aan Forrest Gump en dan zonder ondertiteling. Na 2 keer vragen wat iemand zegt doe je maar net alsof je hem verstaat. 

De route ging vandaag via Dauphin Island richting de ferry naar Fort Morgan. Om op Dauphin Island te komen rij je over een landtong met een hele hoge steile brug over het water. Soort achtbaan effect. Eenmaal op het eiland was het de moeite waard geweest.  Wat een prachtig stukje Amerika! Chris en ik hadden afgesproken bij de ferry. Wilde ik daar met de camper inchecken vertelde de man in het hokje dat ik niet op de ferry kon. De kleine ferry was in de vaart en daar past de camper niet op. Ik moest dus helemaal omrijden. Zoiets als in Friesland voor de afsluitdijk staan en die blijkt afgesloten en je moet naar Den Helder. Nou er zat niets anders op. De  man keek niet alsof hij een grapje maakte. Dus maar weer ingestapt, samen met Chris, fiets weer op bed gelegd en 2 uur verder rijden. Ach we hebben tenslotte vakantie en geen haast. Wel weer die enge brug over. Eenmaal op de bestemming voor die dag werden we niet teleurgesteld. Klein park aan zee. Hier hebben we ook de volgende dag een rustdag genomen. Het blijft bijzonder om hier dieren te zien die je bij ons alleen in de dierentuin tegenkomt. Zo zwemmen en vliegen er hier Pelikanen rond zoals bij ons eenden in de sloot zitten. In de verte zie je ze van grote hoogte loodrecht de oceaan induiken om een maaltje vis te bemachtigen. Woensdag zijn we de sunshine state Florida binnengereden. Alabama is maar erg smal aan de kuststrook dus daar waren we snel weer uit. Een hele poos langs de kust gereden waar prachtige huizen te bewonderen zijn.  En net zoals in Europa langs de kustwegen, komen de sportwagens ook hier op de weg tevoorschijn. Maar Amerikanen rijden over het algemeen erg rustig en houden zich trouw aan de max. snelheid. Die dag hebben we op een park gestaan van oud militairen. Keurig park, de gemiddelde leeftijd schat ik zo'n 70 jaar en allemaal in een joekel van een rv. Natuurlijk  allemaal met de airco aan want het is warm. Wij zijn bijna altijd de enige die buiten zitten onder de luifel. Chris zit nu al te kijken wat we straks gaan doen in de week die we over hebben als we in Jacksonville zijn aangekomen. Gaan we een weekje niks doen of gaan we Florida verder bekijken. We zijn er nog niet over uit. Vandaag grotendeels door de bossen gereden. Dat komt neer op meer dan 150 km achter elkaar door en bosachtig gebied. De wegen zijn daartussen ruim opgezet met af en toe een dorp met een hoofdstraat en de geijkte winkels en fastfoodketens. Chris zou het vandaag rustig aan doen vertelde hij. Ik had daar zo mijn bedenkingen bij want hij vertelde ook dat de andere groep op een kleine voorsprong lag. Maar, zo vertelde hij, daar keek hij niet naar. Vanmorgen had hij alweer een tempo met fietsen alsof hij door de duivel achterna gezeten werd. Ik vroeg bij de eerste stop hoe het ging. Fantastisch, was het antwoord. Ik vroeg tot waar we die dag zouden gaan. Nou tot Marianna denk ik. Ik vroeg waar de andere fietsers van Trans America fietsgroep zouden overnachten? Glimlach op Chris z'n gezicht. Juist, in Marianna. De reis verliep verder vlotjes en Chris bijna zo'n 160 km weggetrapt. Ik verbaas me ondertussen nergens meer over. Om 13.30 kwam ik aan op het rv park in Marianna en Chris volgde 15 min. later. Just another day at the office? Morgen gaat de klok weer een uur vooruit, voor de laatste keer. Zo komen we toch wel heel dicht bij de eindstreep.

Chris:

Dag 33 - 8 Mei

Voor vandaag stond er een prachtige rit op de planning. Over het algemeen over lange rechte wegen met voldoende ruimte om te fietsen. Het was vandaag praktisch windstil. Bij de overgang van Mississippi naar Alabama werd het asfalt ook perfect om over te fietsen. Het doel van vandaag was om met de ferry over te varen van Dauphin Islands naar Fort Morgan. Om op Dauphin islands te komen moet je over een lange brug fietsen. Halverwege gaat de brug naar zo'n 30 meter hoogte. Deze weg met de brug heeft een hoog achtbaan gehalte. Dit soort stukken fietsen zijn ervaringen voor het leven. Bij de ferry aangekomen was ook Astrid gearriveerd. Astrid had ook met klamme handjes aan het stuur de weg en brug gereden. Bij het inchecken bij de Ferry bleek de grote ferry uit de vaart te zijn en volgens de man achter het loket paste onze camper niet op de ferry. Dat was even een tegenvaller dat betekent zo'n 200 km omrijden. Astrid mocht nog een keer het achtbaan gevoel mee maken. Ik ben met de fiets ook niet op de ferry gestapt en ben met Astrid mee rond gereden. De rondrit wat uiteindelijk ook mooi om mee te maken. De camping die we iets na de ferry hadden gekozen  voor de nacht blijkt qua recensies te kloppen. Het is de eerste camping waar we op staan met 5 van de maximaal 5 te behalen sterren op de rv app. Ik neem hier tevens mijn vijfde rustdag. Hier zou je zo een paar weken willen rusten.

Dag 34 - 10 Mei

Vandaag was een rit langs de stranden van Alabama en Florida. En bij een rit langs de stranden hoort natuurlijk een hoge temperatuur in de loop van de dag ging het naar 35 graden. Vanmorgen om 08:00 vertrokken de volgende keer maar iets eerder vertrekken om de grote hitte voor te zijn. Langs grote gedeeltes langs de kust zijn fietsstroken aangelegd naast de weg dit is wel zo veilig. Het asfalt is vandaag bijna over zo glad als ijs en prima om over te fietsen. Er is langs zo'n kust zoveel te zien dat de kilometers voorbij vliegen. Tijdens de rit nog door twee steden heen gefietst wat geen problemen op heeft geleverd. Vandaag 138 km gefietst als het goed is zijn de overige etappes allemaal korter. Het eind is in zicht qua planning nog 8 dagen fietsen. Maar niks is deze vakantie zo onzeker als de planning van de campings.

Dag 35 - 11 Mei

Vandaag toch weer een flinke afstand gefietst. Aan het eind van de dag stond er bijna 160 km op de klokken met een gemiddelde van ruim 32 km/uur. We reden ook vandaag het grootste gedeelte op de highway 90. Een weg met prachtig asfalt en een extra ruimte om te fietsen op de vluchtstrook. De weg wordt alleen wat drukker als je door een stadje komt voor de rest is de weg erg stil. Er was vandaag bijna geen wind en het grootste gedeelte van de dag was het half bewolkt. De temperatuur is niet boven 30 graden geweest tijdens het fietsen. De ploeg van trans America cycling heb ik vandaag ook weer ingehaald. Deze ploeg wil as. dinsdag al finishen. Ik weet niet of wij mee gaan doen in dit schema maar het zou zo maar eens kunnen. Deze mensen nemen wat meer de tijd om de kilometers vol te maken per dag. Ze rijden wel bijna de zelfde afstanden als ik per dag. De dag met het slechte weer hebben zij gewoon doorgereden. Deze mensen hebben alles van te voren vast moeten zetten en zijn niet zo flexibel als wij. Ik had ze denk ik een dag of tien geleden voor het laatst gezien. Op Strava ( Facebook voor de sporter ) houden we elkaar natuurlijk wel in de gaten.