Fietsen door de woestijn

Een land van uitersten, dat wordt vaak gezegd over Amerika. Wij hebben dat de afgelopen dagen aan den lijve mogen ondervinden. Als je met een camper op pad gaat overnacht je meestal op een RV-park. Omdat het nu geen hoogseizoen is hoef je dit nu eigenlijk niet van tevoren te reserveren. Maar aangezien het voor Chris toch wel erg prettig is om een doel te hebben plannen we via een kaart waar we de volgende dag gaan overnachten. Soms is die keuze erg beperkt omdat Chris niet zomaar even 50 km doorfietst als er niet zo een mooi complex op de route is.  Zo kwamen we 2 dagen geleden op een schoon en ruim opgezet park. De dame bij de receptie had de pensioengerechtigde leeftijd al ruimschoots gehaald en haar man had de security als fulltime bezigheid. Ze wisten alles van iedereen op het park. De volgende dag hadden we weer een park geselecteerd en er was nog 1 plek vrij. Boften wij even!!  Bleek dit een park te zijn waar de bewoners ook permanent verbleven. We werden klem achter de drive in van de KFC geplaatst. Alleen een hek zat er tussen. Het contrast kon niet groter!! Om 5 uur in de ochtend werd het terrein schoongemaakt  met een bladblazer. ;-(   Nou ja, Chris moest toch vroeg van start want er stond een trip dwars door de woestijn op het programma en om de hitte een beetje voor te zijn moest er vroeg gestart worden. Onderweg kom je ook grote verschillen in de natuur tegen. Zo rijd je kilometers door het indrukwekkende woestijn landschap en een stuk later is het overal prachtig groen. Zijn er irrigatiekanalen gemaakt met water uit de Colorado rivier. We zitten nu nog aan de Californische gedeelte van de Colorado rivier. Morgen steken we hem over en zijn we in Arizona.

Chris

Dag 2

Om 8:00 op de fiets gestapt vanuit het indianen reservaat . Het was nog maar 9 graden bij de start dus een zweethemd en een windjasje extra aangetrokken met de gedachte die doe ik later wel uit. Gelijk bij de start ging de weg gelijk flink omhoog naar bijna 1300 meter. Een voordeel als je alleen fietst is dat je het rustig aan kan doen :-) De wegen zijn in het begin goed te berijden. De weg blijft op en af gaan met een prettig stijgingspercentage. Om de Jacumba mountains over te komen moet ik een stuk over de interstate 8 (snelweg) rijden. De afdaling van de Jacumba mountains heeft op Strava de naam down into hell. Een 6% afdaling met wind die uit iedere hoek kan komen. Ik dacht rustig gedaald te hebben maar met een 10de overall tijd aller tijden op Strava blijkt de wind in de rug toch heel hard te zijn geweest. Na de afdaling kon ik eindelijk van de vluchtstrook af van de snelweg......waar ik toen op moest gaan rijden had weinig met een weg te maken Parijs- Roubaix zou trots zijn op zo'n stukje weg. Op een afstand van 20 km van de camping kreeg ik twee lekke banden te gelijk. Net op dat moment kwam Astrid voorbijrijden ik denk dat Froome in de tour de France er jaloers op was geweest. Na de banden wissel is Astrid doorgereden en ben ik rustig verder gereden naar de camping. Een dag erna stond mijn band weer leeg deze was dus ook nog gesneuveld op het stukje Parijs-Roubaix in California. Op de camping kwam ik er achter dat ik onderweg was vergeten mijn zweethemd uit te doen. Bij ruim 30 graden is dat niet verstandig kan ik melden.

Dag 3

Vandaag een kleine etappe op het programma. Omdat ik morgen een stuk van 150 km moet rijden dwars door de woestijn lijkt het me niet verstandig om deze klein etappe daar aan vast te plakken....... je weet niet wat je te wachten staat in zo'n woestijn. Het stukje van 36 km is zo gereden zonder problemen

Dag 4

Ik was best gespannen voor deze etappe een lange eenzame weg dwars door de woestijn. Alles wat je er over leest geeft je nog meer spanning. Om 6:15 ben ik vertrokken uit Brawley om de hitte te vermijden in het begin liep het prima. Na een uurtje begon de wind echter op te steken en natuurlijk tegen. Op een gegeven moment was 20 km/uur het maximale wat ik nog kon rijden..... de weg liep gelukkig ook omhoog. Het voordeel van wind tegen is dat het niet zo warm is. Onderweg de meest vreemde landschappen tegen gekomen dit geeft je zoveel afleiding dat de kilometers snel weg tikken. Eigenlijk is de etappe wel goed verlopen....met 150 km tegenwind moest ik wel even bij komen op de camping. Op de camping aangekomen is op het weerbericht te zien dat de wind morgen de andere kant op waait. Ik ben dus een dag te vroeg gestart :-).